W Południowym Tyrolu jest
ponad 30 szlaków wspinaczkowych charakteryzujących się pionowymi ścianami, głębokimi uskokami skalnymi, imponującymi wieżami i blokami skalnymi. Wiele gospodarstw w Południowym Tyrolu, dzięki swojemu położeniu, idealnie nadaje się na punkt wypadowy na te spektakularne trasy wspinaczkowe.
Włoskie
określenie szlaku wspinaczkowego to „via ferrata“. W dosłownym tłumaczeniu to „żelazna droga“ i termin ten bardzo dobrze odzwierciedla charakter współczesnych szlaków wspinaczkowych. Są na nich zamocowane na stale liny, stopnie i drabinki, głównie żelazne.
Już od stuleci drabiny i liny służyły mieszkańcom gór jako
ułatwienie w pokonywaniu drogi między gospodarstwami lub wioskami leżącymi na wysoko położonych i trudno dostępnych halach.
Takie drogi leczące gospodarstwa i wioski budowano z wielkim wysiłkiem z elementów drewnianych i schodów. Te schody są poprzednikami dzisiejszych
nowoczesnych szlaków wspinaczkowych w Południowym Tyrolu. Wiele z tych szlaków, szczególnie w Dolomitach, powstało jednak w okresie pierwszej wojny światowej jako drogi dostępu dla patroli i dostaw na froncie w Dolomitach i jeszcze dziś przypominają o tamtych wojennych czasach.
Aby bezpiecznie wyruszyć na
„via ferrata“ , potrzebne jest odpowiednie wyposażenie do wspinaczki: specjalne zabezpieczenia, pas, kask. Turysta powinien mieć tzw. pewny krok tzn. Nie może cierpieć na zawroty głowy. Nie ze wszystkich szlaków wspinaczkowych w Południowym Tyrolu i w Dolomitach można zawrócić.
W Południowym Tyrolu można uprawiać wspinaczkę o różnym stopniu trudności.
Szlaki wspinaczkowe w Dolomitach zaliczają się do najpiękniejszych w całych Alpach. W osobliwym górskim świecie Dolomitów „vie ferrate“ prowadzą na strome szczyty, zapewniając miłośnikom wspinaczki niepowtarzalne przeżycia.